به گزارش مشرق، کبری آسوپار، فعال رسانه، در کانال تلگرامی خود نوشت:

وزیران پزشکیان و وسط کشیدن نام رهبری

آیا وزرای دولت مسعود پزشکیان قرار است ابتدا توسط رهبری تایید، و سپس برای رأی اعتماد به مجلس معرفی شود؟ ادعای معاون امور مجلس ریاست جمهوری همین است که اعضای هیئت وزیران چهاردهم با «نظر» و «تایید» رهبر معظم انقلاب معرفی می‌شوند. این ادعا می‌تواند تبعاتی داشته باشد که به مصلحت نظام نیست و البته بعید است این تبعات از چشم معاون امور مجلس پزشکیان دور مانده باشد. حتی شاید بتوان گفت با چشم‌داشت به همان تبعات است که دولتی‌ها نام رهبری را می‌آورند!

اول بار این خود مسعود پزشکیان بود که چنین ادعایی را طرح کرد و در پاسخ به اینکه چه زمانی فهرست وزرایش را ارائه می‌کند، گفت که «هرچه سریع‌تر تلاش خواهیم کرد خدمت رهبر انقلاب برویم و مشورت و هماهنگی نهایی را هم آنجا انجام بدهیم...»
پزشکیان البته خود را «ذوب در رهبری» می‌داند و لابد از سر همین ارادت است که تلاش می‌کند نام رهبری را پیوست مواضع خود و نظر ایشان را پیوست عملکرد خود، از جمله انتخاب وزرا کند. اما این تلاش او، گرچه با حسن نیت صورت می‌پذیرد، آیا نتیجه‌بخش هم خواهد بود؟ و آیا می‌توان وزرای پیشنهادی او را وزرای مورد تایید رهبر دانست؟

دأب آیت‌الله خامنه‌ای مداخله در امور اجرایی و البته مداخله در کار نهادهای دیگر نیست. لذا در بسیاری موارد، گرچه نظر ایشان از سر هماهنگی و مشورت و ارادت پرسیده شود، باز هم می‌فرمایند که نظری ندارند و بهتر است هر نهاد و دستگاهی در حوزه کار خود و حسب اختیارات و وظایف قانونی کار خودش را بکند. هم از این روست که علیرغم اهمیت نظر ایشان در چینش کابینه برای روسای جمهور، هیئت دولت هیچ رئیسی جمهوری را نمی‌توان بر مبنای موافقت و مخالفت رهبر انقلاب ارزیابی کرد.

معاون امور مجلس پزشکیان در حالی که هنوز مهر انتصابش خشک نشده، مدعی شده که «رئیس جمهور به صراحت اعلام کرد که اعضای هیأت وزیران را با نظر حضرت آقا و تأیید معظم له معرفی خواهند کرد.»
این ادعا در آینده و با توجه به نحوه عملکرد وزرا می‌تواند برای نظام هزینه‌زا باشد و همزمان با بهانه دادن دست دولت برای فرار از مسئولیت عملکرد وزرای خود، تعهد و پاسخگویی را متوجه نظام کند. بدیهی است چنین رویکردی نه به لحاظ سیاسی و نه اخلاقی نمی‌تواند درست باشد.

از سویی، اگر قرار است رهبری وزرا را تایید کنند، آیا دیگری جایی برای بررسی صلاحیت آنان در مجلس شورای اسلامی و دادن و ندادن رأی اعتماد به وزرا از سوی مجلس باقی می‌ماند؟ و آیا از فردای معرفی فهرست وزرای پیشنهادی توسط پزشکیان، هر کس مخالف آنان صحبت کرد، از سوی رسانه‌های اصلاح‌طلب که خود را حامی دولت می‌دانند، به مخالفت با رهبری متهم نمی‌شود؟

ادعای بیراهی نیست اگر بگوییم سخنان معاون امور مجلس دولت برای همین بوده که دست مجلس را در بررسی آزادانه رأی اعتماد به وزرا ببندد. چه آنکه او بلافاصله پس از آن جمله‌ای که در مورد تایید رهبری می‌گوید، اضافه می‌کند که: «از این روی وظیفه داریم با برقراری تعامل حداکثری با نمایندگان نظر آن‌ها را برای رأی اعتماد بالا به وزرای پیشنهادی جلب کنیم.» یعنی چون وزرا مورد تایید رهبر هستند، باید نظر نمایندگان را برای رای بیشتر به آنان جلب کنیم!

از طرفی دیگر، اگر قرار به هماهنگی کامل با رهبری در مورد وزراست، چرا این امر به سایر اعضای کابینه تسری نیافته و مثلاً در مورد معاونین و حتی معاونت‌های نوساز! چنین رویکری را شاهد نبودیم؟ آیا به این دلیل نیست که از بین اعضای کابینه فقط وزرا هستند که برای نشستن بر کرسی هیئت دولت باید از مسیر مجلس بگذرند و حالا با پیش کشیدن نظر آقا قرار است مجلس را در تنگای مخالفت با نظر ولی‌فقیه بگذارند؟

مسعود پزشکیان و البته هر رئیس‌جمهور و بلکه هر مقام دیگری این آزادی عمل را دارد که همکارانش را خود، مطابق قانون انتخاب کند. لذا مسئولیت عملکرد آن همکاران هم متوجه خود این مقامات است و نیز مخالفت و نقد با هیچ وزیری نمی‌تواند مخالفت با رهبری باشد. بین هزینه کردن از رهبری با ولایتمداری هم تفاوت بسیار است.

*بازنشر مطالب شبکه‌های اجتماعی به منزله تأیید محتوای آن نیست و صرفا جهت آگاهی مخاطبان از فضای این شبکه‌ها منتشر می‌شود.